کتابی برای روضه‌های نشنیده

گروه فرهنگ و هنر: حوزه هنری استان همدان، در جدیدترین اقدام خود، سفرنامه‌ای را به قلم حمید حسام منتشر کرده است.

 

 

 

به گزارش “فردای همدان”، سفرنامه، نوعی گزارش است و نویسنده در قالب آن مشاهدات خود را از اوضاع شهرها یا سرزمینهایی که بدان مسافرت کرده است شرح می دهد و اطلاعاتی از بناهای تاریخی، مساجد، کتابخانه ها، بازارها، بزرگان، آداب و رسوم ملی و مذهبی مردم، موقعیت جغرافیایی، جمعیت، آب و هوا، زبان اهالی و مناطقی که بازدید نموده است در اختیار خواننده می گذارد. سفرنامه‌ها گنجینه‌ای از اطلاعات هستند که از طریق آنها، گاه می‌توان به واقعیت‌هایی از وضع اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ادواری از تاریخ مردم یا منطقه‌ای پی برد که دست یابی به آنها از طریق کتب تاریخی میسر نیست.

سفرنامه نویسی از جمله قدیمی‌ترین گونه‌های تاریخ نویسی است که قدمتی به درازای تاریخ مکتوب دارد.  عمر قدیمی‌ترین سفرنامه به یکی از کاهنان مصری به نام کاسموس در سده ششم پیش از میلاد باز می‌گردد. سفرنامه نویسی در ایران نیز رواج داشته است و بهترین نمونه‌های سفرنامه نویسی را می ‌توان سفرنامۀ ناصر خسرو، سفرنامه شاردن  و… دانست. در سفرنامه نویسی با دو شیوه روبرو هستیم یک نوع سفرنامه این است که هر کس هر چه را که در روز با آن برخورد کرده است مانند یک گزارش منعکس می‌کند که در حقیقت این نوع سفرنامه، یک گزارش سیاحتی است. بیشتر سفرنامه‌هایی که نتیجه سفرها و بازدیدهای علمی و یا مذهبی از کشورها، دانشگاه‌ها، مدارس، اماکن مذهبی و… هستند چنین ویژگی‌‌های دارند.

نوع دوم سفرنامه آن است که پس از سفر آنچه که در ذهن برجسته مانده، ذکر می‌شود و با این تعریف، سفرنامه در واقع خاطرات سف  است. بیشتر سفرنامه های برجسته  تاریخی  و ادبی چنین ساختار دارند.

حوزه هنری استان همدان، در جدیدترین اقدام خود، سفرنامه‌ای را به قلم حمید حسام منتشر کرده است؛ کتابی با نام «خس بی‌سر و پا» که شرح  سفر وی در اربعین سال و حضور در حرم حضرت ابا عبدا… الحسین است.

این کتاب بی‌شک در زمره سفرنامه‌های گروه اول قرار می‌گیرد. این اثر که به اهتمام دفتر مطالعات و تحقیقات پایداری حوزه هنری استان همدان به زیور طبع آراسته شده است، کوشش می کند تا  در 228 صفحه  به شرح آنچه توصیف ناشدنی است بپردازد  و شاید همین «قطره‌ای از دریا بودن» است که نویسنده را بر آن داشته تا نام اثر خود را «خس بی‌سر و پا» بنامد که به حق انتخابی درست و هنرمندانه است. حمید حسام در این کتاب  و با  یاری گرفتن از قلم مسحورکننده خود به شرح بزرگترین گردهمایی عاشقان حسین ابن علی (ع) در کربلا پرداخته است تا بلکه بتواند دل‌گویه‌هایش را بنویسد و چه خوب نوشته است.

نویسنده در مقدمه کتاب از سردار  حسین همدانی که در دفاع از حرم عقیلۀ بنی هاشم به درجۀ رفیع شهادت رسید نموده است. این اثر با کمک عکس‌‌ها و تصاویر بی پیرایه‌ای که پوریا پاکیزه و بهزاد علی پور از آن حال و هوا گرفته اند، گویایی خاصی پیدا کرده است.

 

اگر از کربلا آنچنان که باید و شاید بهره نبرده ایم، اگر زیبایی‌های کربلا را آنچنان که باید و شاید درک نکرده ایم، اگر لذت بردنمان از کربلا و فهم‌مان از «گم‌گوشه‌ها»یش آنچنانی نیست، و اگر در روضه‌های جانسوزش آنچنان که باید اشک نریخته ایم… به این خاطر است که با کربلا زندگی نکرده ایم… کسی که با کربلا زندگی کرده است، کسی که درد هایش را به افق دردهای کربلا گره زده است، کسی که مسائل روزمره‌ی زندگی‌اش با مسائل امام حسین علیه السلام پیوند خورده است، اوست که عاشورا و کربلای امام حسین علیه السلام را بهتر می فهمد… . در این کتاب به روضه‌هایی می پردازیم که شاید کمتر شنیده‌ایم و کمتر فهم کرده‌ایم.