جوان را جوانی لازم است

اعلام یک روز در سال به عنوان روز جوان فقط رفع تکلیفی است برای خالی نبودن عریضه طولانی عنوان روزها، وگرنه چه روزی را به یاد دارید كه روز جوان نتواند باشد.

به گزارش فردای همدان، جوانم و جوان است و جوانیم و اطرافمان پر از جوان است.
جوان در دبیرستان و دانشگاه. جوانان در بازار، در مسجد و حتی روی سكوهای استادیوم، جوانان در مطبوعات، جوانان خواننده مطبوعات، جوانان مخاطب و صادر كننده پیام ها، جوانان در شهر و روستا و خب خیلی جاهای دیگه هستیم.
اعلام یک روز در سال به عنوان روز جوان فقط رفع تکلیفی است برای خالی نبودن عریضه طولانی عنوان روزها، وگرنه چه روزی را به یاد دارید كه روز جوان نتواند باشد.
كدام سازمان و نهاد و وزارتخانه ای را سراغ داری كه با جوان سروكار نداشته باشد. از سیاست و اقتصاد گرفته تا فرهنگ و اجتماع، همه چیز در این كشور آكنده از جوانان است.
مسئله ای که وجود دارد لزوم جوانی‌کردن در این قشر از جامعه می باشد.
بسیاری (به آنهایی که این عقیده ها را ندارند بر نخورد و بسیار هم‌ممنون آنها هستیم) از والدین و مسئولان و صاحب نظران جوانی را می پسندند كه جوانی نكند. مثل مردان و زنان سالخورده و میانسال سنگین رفتار كند، عجله نكند و همه پیش فرض ها و اما و اگرها را در رفتارهایش لحاظ كند.
این نگرش محافظه كارانه به “جوانی” از آنجا ناشی می شود كه مردان جا افتاده و زنان جهان دیده، حال و حوصله دردسرهای جوانی كردن جوانان را ندارند.
در کل حال و حوصله پویایی و انرژی جوانان را ندارند. می خواهند آنها را به ثبات و رنگ و بوی خودشان در آورند.
هنوز پیراهن پاره نكرده، مثل آدم های هزار تا پیراهن پاره كرده زندگی كنند تا هم خیال خودشان از آینده جوان شان راحت شود و هم به وجود چنین جوانان سنگین و جا افتاده ای افتخار كنند.
مسئله امروز جوانان جوان نیست. مسئله همان است كه گفتم، جوانی كردن است. اگر این روز جوان با عنوان روز جوانی كردن نامگذاری می شد، ماجرا كلی از این رو به آن رو می شد.
جوانی كردن اولین و مهمترین عامل جوان بودن می باشد و قطعا داشتن سن جوانی (۱۸‌ تا ۳۵ سال) كه متر و معیار مهمی نیست.
بیایید به واسطه روز جوان بار دیگر به این موضوع حیاتی نگاه كنیم و امكان جوانی كردن در شهر و روستا پدید آوریم.
روزنه و پنجره ای برا دیدن بیش از پیش راه رسیدن به هدف و نحوه درست جوانی کردن را برای جوانان فراهم سازیم.
به خیابان ها و كوچه ها، به معابر و چهارراه ها، به استادیوم ها و سكوهایش، به مراکز فرهنگی و غیره نگاه کنیم و فراموش نكنیم زندگی آن جوانی كه امروز در فراز و نشیب های آگاهانه و ناخودآگاه رنگ عصیان و یا هاشور بی خیالی می خورد، آینده سرزمینی است كه دوستش داریم.
در پایان نگارنده ضمن تبریک به جوانان به مناسبت این روز ، آرزومند اتفاق های خوب برای تک تک روزهای جوانان عزیز می باشد.

امیر غلامی پارسا؛ دبیر شبکه رسانه و فضای مجازی جوانان کشور، روزنامه نگار