ثبت جهانی؛ وعده واهی

به گزارش فردای همدان، علی مالمیر؛ مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان همدان در مصاحبه با باشگاه خبرنگاران جوان اعلام کرده‌است:” ۲ اثر مهم که پرونده آن‌ها برای ثبت جهانی آماده شده است هگمتانه و غار علیصدر هستند.” قطعا هر شهروند همدانی و هر ایرانی به تاثیر ثبت جهانی در معرفی شهر و کشور و جذب توریست آگاه است؛ اما جهانی شدن با شعار و لبخند مدیران بی کفایت انجام نمی‌شود.
چگونه زمانی که علی اصغر مونسان رییس سابق سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و وزیر فعلی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در دیدار با امیر خجسته اعلام کرد تا رفع کامل مشکلات هگمتانه و برچیده نشدن آسفالت امکان معرفی نیست، مدیرکل استان ادعا می‌کند پرونده هگمتانه برای ثبت جهانی آماده است؟!
البته مشکلات تپه هگمتانه فراتر از یک آسفالت است. وضعیت مغازه‌های بازار آهن‌فروشان که در حریم این تپه هستند باید حل شود و میراث با تملک آنها حریم تپه را آزاد کند، ساختمان‌های ساخته شده در ورودی، پرچم نصب شده در محلی که هنوز کاوش نشده است، تغییر محل پایانه سرگذر، برداشتن منبع آبی که به عنوان فاجعه می‌توان از آنها یاد کرد حداقل‌هایی است که باید برای تکمیل پرونده و معرفی به عنوان نامزد ثبت جهانی انجام شود. اما وضعیت غار علیصدر از هگمتانه هم بغرنج تر است. بنابر اظهارات مشاور در کارگروه غارشناسی استان که اعلام کرد اگر قرار باشد به فکر ثبت جهانی غار باشیم باید کلیه سازه‌های که درون غار طی سال‌های گذشته به اشتباه ساخته شده، با کمترین آسیب از غار خارج شود؛ پله‌ها آهنی جوشکاری شده؛ کفپوش‌های گرانیتی، ورودی غار و سالن انتظار کلا باید برداشته شود. همچنین حریم غار باید آزاد شود به طور مشخص هتل جنب غار باید به طور کامل برداشته شود.
با توضیحات حداقلی و مجمل بالا؛ حال آقای مالمیر باید پاسخ دهد آیا مشکلات ،معارضات و چالش‌های تپه هگمتانه و غارعلیصدر حل و رفع شده یا استانداردهای ثبت جهانی تنزل پیدا کرده است؟!
البته به نظر می‌رسید بیان این مباحث از طرف مالمیر فقط برای جلب رضایت شخص استاندار است که از مطرح شدن چاله‌های ثبت جهانی هگمتانه برآشفته شده بود و منتقدان را به سیاه‌نمایی متهم می‌کرد، شاید امروز مالمیر سعی دارد وی را خشنود کند و زمان بیشتری در این مسند باقی بماند.