حس بلاتکلیفی، نمود بارز «آخرین ماهی»

به گزارش فردای همدان، محمود صائمین کارگردان «آخرین ماهی» در این نشست گفت: در ساخت این فیلم سعی شد تا به زبان تصویری و بطور غیرمستقیم وابستگی حیات بشر به حفظ محیط زیست به شکلی نمایان سازد که مخاطب برداشت شخصی خود را داشته باشد چون هنرهای مفهومی ذهن بیننده را به چالش کشیده و او را وادار به تفکر کند.

وی ادامه داد: داستان از جایی شروع میشود که ماهیگیری به قصد گرفتن ماهی سوار بر قایق بر امواج دریاچه‌ای شناور بوده و زمان بسیار زیادی را صرف کرده اما به ماهی دست نیافته است؛ در رویا و کابوس می‌بیند ماهیهای فراوانی صید میکند، اما این تنها یک رویا نیست بلکه واقعیتی است که تماشاگر را هم همراه با کاراکتر فیلم در این تجربه بین مجاز و واقعیت، کابوسوار غوطهور میسازد. این ترفند به عمد در دل فیلم‌نامه نهفته تا تماشاگر حس بلاتکلیفی، طغیان و ناپایداری را که طبیعت دچار آن شده را نیز حس کند.

صائمین افزود: در بخشی از فیلم، ماهیگیر گذری به گذشته‌ی باستانی و نشانههای کهن‌الگویی دارد، در سرزمینی پای مینهد که سنگ‌نوشتهها و نقوش سنگی، ماهی را به عنوان نماد زندگی نشان میدهد.

وی ادامه داد: تکنیکِ استفاده شده در اثر به صورت دوبعدی و در عین حال ترکیبی از چند روش است چنانچه کاراکتر زنده یعنی بازیگر در اتاق پرده آبی نقش خود را در یک فضای مجازی ایفا کرده و بوسیله طراحی و نقاشیهای سورئال در یک فضای خیالی قرار گرفته است.

وی تاکید کرد: تعامل کارگردان و فیلمنامهنویس نیز به شکلی بود که ساعتها در مورد کار صحبت میکردند که البته در برخی از موارد اختلاف نظری بود اما تعامل صورت گرفته در جهت پرمحتوا کردن مضمون و داستان بود.

صائمین افزود: در این پروژه نه تنها تصویر برآمده از فیلمنامه توانسته تأثیر خودش را بر محتوا و جذب نظر تماشاگر داشته باشد، بلکه جلوههای صوتی و استفاده موجز از موسیقی نقشی اساسی را ایفا کرده است. بخشی از افکتها و جلوههای صوتی توسط گروه ساخته و صدابرداری شد و هرکدام بر روی فیلم به تناسب قرار گرفت چنانچه در فضاسازی بسیار موثر واقع شد.

او گفت: فیلم «آخرین ماهی» سعی دارد با ارائه‌ی محتوایی درخور تأمل و گرافیکی قابل توجه و خاص با نگاهی فراواقعی مساله‌ی با اهمیتی را به شکل واقعیت در حال نابودی محیط زیست پیرامونمان بیان کند.

داود عبدالملکی، نویسنده‌ی فیلمنامه و مشاور کارگردان «آخرین ماهی» نیز گفت: تاکید ما بیشتر بر حفظ داستان و روایت فراواقعی فیلمنامه بود و هدف کارگردان خلق صحنه‌های زیبا و متناسب با پرداخت جزئیات در تصویر بود که در نهایت آنچه اهمیت داشت دنبال کردن روندی خلاقه در عین حفظ نکات با اهمیت فیلمنامه بود.

وی با اشاره‌ی کوتاهی به تاریخ سینمای ایران وضعیت سینمای ایران را از بعد سینمای تجاری کم و بیش به همان وضعیت سابق و در بُعد هنر افول کرده قلمداد نمود و افزود: در چارچوب فیلم کوتاه و فعالیت فیلمسازان نسل جوان، نیازمند به خویشتن محوری و پرهیز از تقلید و ساده انگاری سینما هستیم.

عبدالملکی گفت: با کمی تسلط به فن میتوان فیلم ساخت اما اینکه یک فیلم تا چه حد از بیان سینمایی برخوردار است جای بحث دارد. در حال حاضر فیلمسازان نسل جدید به انواع دلایل و ضرورتهای حرفه‌ی خود، خواه ناخواه بیشتر به آثار سینمایی و موفقیت دیگران نظر دارند تا اینکه دغدغه‌ی شناخت سینما و دستیابی به بینش شخصی در فیلمسازی داشته باشند.

وی درباره‌ی پویانمایی «آخرین ماهی» نیز گفت: این اثر 6 دقیقهای به کارگردانی محمود صائمین و با مضمون زیست محیطی است. فیلم فضا و بیانی سورئالیستی و استعاری دارد، مبتنی بر فرمی خلاقه میباشد و در آن از بیان صریح مضمون خودداری شده است.