نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
دکتر حسین اصفهانی، در گفتگو با خبرنگار فردای همدان با اشاره به اینکه برخی تومورهای کلیه در کودکان شیوع نسبی دارند، گفت: شایعترین نوع این تومورها، ویلمز تومور که خوشبختانه به درمانهای ترکیبی پاسخ خوبی میدهد.
وی افزود: درمان تومور کلیه در کودکان معمولاً شامل شیمیدرمانی، جراحی و در برخی موارد رادیوتراپی است، باتوجهبه وجود چند روش درمانی مؤثر، احتمال بهبودی کامل بسیار بالاست.
فوقتخصص بیماریهای خون و سرطان در کودکان و عضو هیئتعلمی دانشگاه علوم پزشکی همدان با تأکید بر اینکه ویلمز تومور رشد آهستهای دارد و در مراحل ابتدایی علائم مشخصی ایجاد نمیکند، اظهار کرد: در بسیاری از موارد، علائم اولیه توسط والدین هنگام حمامکردن یا لباس پوشاندن کودک مشاهده میشود، مثل سفتی در شکم، عدم قرینگی یا وجود توده در پهلو.
اصفهانی گفت: این نوع تومور اغلب در کودکان ۳ تا ۴ساله دیده میشود. البته در سنین بالاتر نیز ممکن است رخ دهد، اما معمولاً پیشآگهی بیماری کمی ضعیفتر خواهد بود.
وی با بیان اینکه هر تودهای در ناحیه کلیه لزوماً تومور نیست، افزود: برخی تورمها ممکن است ناشی از انسداد عروقی یا وجود سنگ کلیه باشند، اما درهرصورت، وجود هرگونه توده یا سفتی در پهلو باید جدی گرفته شود و تحتنظر پزشک بررسی شود.
فوقتخصص بیماریهای خون و سرطان در کودکان و عضو هیئتعلمی دانشگاه علوم پزشکی همدان هشدار داد: اگر کودکی تودهای در شکم یا پهلو دارد، والدین باید مراقب باشند که ضربهای به آن وارد نشود، چراکه ضربات ناگهانی میتوانند باعث آسیبهای غیرقابلجبران شوند.
دکتر اصفهانی همچنین برخی عوامل خطر را برشمرد و گفت: بیماریهای ژنتیکی، عفونتهای مکرر ادراری، نقصهای مادرزادی، برگشت ادرار، عدم تقارن بدنی و عقبماندگی ذهنی میتوانند از زمینههای مستعدکننده ایجاد ویلمز تومور باشند.
وی افزود: از زمان شروع رشد سلول غیرطبیعی تا زمان تشخیص، ممکن است ۳ تا ۴ ماه زمان بگذرد، به همین دلیل مراجعه بهموقع والدین و تشخیص زودهنگام تأثیر مستقیمی بر روند درمان دارد.
این عضو هیئتعلمی تأکید کرد: پس از تشخیص توده، معمولاً نیاز به برداشتن کامل کلیه درگیر وجود دارد. پس از جراحی نیز، شیمیدرمانی برای کاهش احتمال عود تجویز میشود.
دکتر اصفهانی با اشاره به اینکه در ۹۵ درصد از موارد با درمان مناسب، کودکان بهبودی کامل پیدا میکنند، خاطرنشان کرد: اما در صورت تأخیر در تشخیص، تومور میتواند به سایر اندامها نیز گسترش یابد و روند درمان پیچیدهتر شود.